شعری از زکریا صادقی

کُلی شیلی کُلی راهِن، کُلی دَسْبَندو دَسْمالِن

دَمِ عَیدی دِلُن شادِن، یه رَسمِ جونِ هر سالِن

سِگینَی چیده خوشحالی دِلِ مَرد و زن و چوری

غُمُن کُلْ بی دَرَک بودِن، دِلُن سَرچَنگ و سَرحالِن

چه توی سَوزیِ جاز و چه توی گوستُنِ پُر یاو

به رُمبِن هرکُجا مالُن، تُوارِ چَنگِن و زالِن

زَمینْ هم مثلِ سَردارُنْ کَمَرصُحبَتْ خودی بَسته

دِلی وَر آسِمون داده کُلی گرمِ گپ و گالِن

کُلی صُحل و صَفا یَهته ،دگه کینَونِ پیراری

نوم و توار و نِشونی رو سَری گُم گار و بُنْبالِن

دگه یاوِ خوشی وَی غَم کِلِ هَم تویِ جو نارو

غَمُن کُلْ اَی جِلَو رَوتِن، خوشی کِلْ ما به دومالِن

چه اَی گَود و چه اَی بالا به چَهرِن هرکُجا مَردم

گروهِ آدَمون مِثْ مُرگْ اَی هَرسون و هر بالِن

 

دِلُن نَزدیکِ نَزدیکِنْ، دِلُن چَسپیدِهِن وَر هَم

دَمِ نوروز دِل دوری، کَسی ناکَن که ووبالِن

 

زکریا_ صادقی

🍀 ۱۳۹۴/۱۲/۲۹ 🍀 19:7 🍀 رشید پالش 🍀 🍀